उपहार (कविता) 

अकेली बनहरुमा 
मृगतृस्णाका शिशु हुर्किरहेका छन ।
तिमी स्कुलबाट घर आउँदा 
म स्कुल बाट घर नआउदा  
फरक -फरक चेहेरामा किन रुन्छ 
यति विघ्न मेरो देश?
मलाइ थाहा छ
तिम्रो आगमनमा पलासका फुलहरु 
तिमिलाइ पर्खिरहेका हुनेछ्न 
मेरो बहिर्गमनमा गुराँसका फुलहरु 
मेरो बिदाइमा हात हल्लाइरहेका हुनेछ्न 
दिन पछि रात 
रात पछि दिन 
हिजो ,आज र भोलि क्रमशः मेटिदै जानेछन
विरताका गाथाहरु
ठिक त्यहिदिनबाट तिमी र म कुन देशको मानचित्रमा 
कस्को हस्ताक्षर बोकेर उभिनेछौ ?
र कसरी भन्नेछौ  कि यो देश मेरो हो भनेर ?

तिमी पर छौ ........!
म झन पर छु .........!
हातहरुले कलम समाउन बिर्सिएका छन 
उन्मुक्त हुने बहानामा 
आफ्नै अनुहारमा  सबैले खोजिरहेछौ 
फरक -फरक चेहेरा
हुन सक्छ यो समय अलि पृथक छ 
त्यसैले त आज तिम्रो र मेरो जन्मउत्सब 
फरक -फरक ठाउँमा मनाइ रहेका छौ ....!

यो बर्तमान 
आफु बाचेको  समयसङ्ग
आफैले संवाद गर्न छाडेको समय हो
हार  र जीतको उपहास भन्दा अरु फरक केही छैन 
मनवीय संवेदना हामी भन्दा विल्कुलै फरक भएको छ
तिमिले मलाई खाली कागजका टुक्राहरु उपहार दिदा
मैले त तिमिलाइ सुन्दर फूलहरु उपहार दिएकै हु ....!
हुन सक्छ इतिहासकै परिमितिमा आफू बाचेको ज्यामिती  बिर्सिएर तिम्रा ती कलेटी परेका ओठहरुले 
यतिखेर मेरो नाम जपिरहेका छ्न ..........!!!