मेरो धर्तीमा (कविता) 

माथि 
आकाशमा 
बादलहरु उड्दथे 
जूनको उज्यालो फैलिन्थ्यो 
धर्तीमा 
एउटा नयाँ बिहानी छाउन्थ्यो 
मेरो स्वर्गमा 
म कति नाचीदिन्थे 
त्यो माधुर्यतामा 
माथी माथी 
आकाशमा 
म आफ्नो संसार बनाउथे 
त्यो घर को बगैंचामा 
म लुकामारी खेल्थे र 
झ्याउँकिरी ले मलाई गिजाउथे 
हो, मलाई कस्तो कस्तो लाग्थ्यो 
माथी माथी आकाशमा 
पुग्थे र जून लाई छुन्थे र 
बादलुमा चढेर 
म माथी माथी जान्थे 
अनि मलाई अर्कै अर्कै लाग्थ्यो 
म आकाशमा सफर गर्थे र 
म चन्द्रमा को शितलता अनुभुती गर्दथे 
आकाशमा स्वतन्त्र भएर 
कुनै बन्धनमा न परेर 
मेरो मनको स्वर्ग हेर्थे र 
म बिस्तारै बिस्तारै 
फर्किएर आइपुग्थे स्वर्ग जस्तै 
मेरो धर्तीमा....।

अमित संग्रौला बिर्तामोड , झापा